zondag 9 juni 2013

Camping Kapittelstraat

Wij hebben op onze kast een glazen stulp staan. Niet echt trendy maar dat maakt niet uit :)
Nog een erfenis van mijn oma. In die glazen stulp ligt camping Kapittelstraat. Al die jaren is het er nooit veranderd. Daar heeft mijn oma wel voor gezorgd.

Als we er heen gaan moeten we eerst de stulp openmaken, in een cirkel rond de stulp gaan staan, elkaars handen vasthouden en springen in de stulp. Ik geef toe, de eerste keer dat mijn oma dit vroeg om te doen, vond ik het vrij belachelijk en dacht ik dat ik de stulp zou stuk springen. Ik zag in mijn gedachten het glas al breken in duizend stukken waarna ik vast en zeker mijn moeder zou horen roepen.
Intussen is iedereen hier in huis het al gewoon, met mooi weer gaan we naar camping Kapittelstraat! Als ik even rust nodig heb durf ik ook wel eens alleen te gaan.

Iris staat ons steeds op ons te wachten. Ze heeft blonde haren en blauwe ogen, en met haar lach betovert ze iedereen. Zij onderhoudt de camping tijdens regendagen. Dan zorgt ze voor de kippen, de moestuin en de caravans. Iris lijkt wel geen dag ouder te worden. Al die tijd dat ik naar de camping ga, is zij hetzelfde gebleven. Als je ook eens langsgaat herken je haar vast aan de lichtbruine kip die ze steeds onder haar arm draagt. speciale kip... maar dat is voor een andere keer :).
Zo had Iris vandaag ook weer de tafel klaar gezet. Heerlijk vers gebakken brood en verse eitjes van de kippen. Fruit uit de pluktuin en fris water van de bron. 
De kinderen spelen de hele dag op de camping met andere wezens. Zo is er een eenhoorn waar ze uren op rondvliegen en rijden. 
Terwijl ik heerlijk in de hangmat hang te dobberen met een boek ligt manlief vaak te snurken aan de tafel.
Hij valt gelijk in slaap na het eten en wordt pas wakker als de avond valt. Dan schrikt hij wakker door zijn luide gesnurk. hehe..:)












Voor we terug naar huis gaan, nemen we allen nog even de tijd voor een zalig bad. De vuile kleren van de kinderen mogen we achterlaten. Deze wast Iris wel tegen de volgende keer :)

Morgen misschien...

foto's:  Pinterest






zaterdag 1 juni 2013

Kroketje uit de muur

Je kent het wel.. Je rijdt naar huis na een drukke dag. Je voelt je zelfs een beetje uitgelaten! en dan draait de radio plots een song die je meeneemt.. Drijvend op je emoties van dat moment gaat het landschap aan je voorbij in slow motion...

Nou dat had ik vandaag. Lekker zonnig dagje, de tram in, en hup naar huis. De radio speelde een hele dag Golden oldies voor hun 20ste verjaardag ofzoiets. De eerste song die ik hoorde was al direct *BAM* door mijn ziel. Ik zei nog tegen mezelf. “ Annemerel, vandaag niet weer emotioneel zijn!”

Maar jij had me ooit verteld dat de song je aan mij deed denken.. dunno why... maar je werd er chill van, je ging er rustig van bewegen op de Jazz sounds. Ik had je leren kennen tijdens het rolschaatsen. Heel gek. Je moest met me lachen omdat ik vertelde dat ik schrijfster was. Sterk als ik stond ging de humor als een sneltreincabaret heen en weer... Het duurde misschien 10 minuten maar het leek wel een hele avond. Het voelde heel intens. Maar ik moest weg.. Ik gooide nog een laatste mopje en weg was ik!

De volgende dag alsof het zo moest zijn kwam ik je opnieuw tegen op de markt. We spraken over de gekste dingen. "Wat kies jij altijd op zondag bij de bakker?" "Tompoesjes!" "Ja,...ik ook...".. Na een tijdje durfde ik al niet meer "ja, ik ook" zeggen. 

We werden onafscheidelijk, dag in dag uit samen, in gedachten samen gaan slapen, bellen.. Ik weet nog.. Je belde me voor het eerst op Koninginnedag! Genietend van elkaars stem en ook zo zenuwachtig. Bij het afleggen van de telefoon zei je: " ik hou van je".. en ik zei aarzelend: "Hou je goed!" Lol ik had het niet kunnen zeggen. Ik was helemaal van slag! Maar omg wat hield ik van je!! 

De dag nadien schaamde je je omdat je "ik hou van je" had gezegd. Je dacht dat ik het niet leuk had gevonden. Dat het allemaal te snel ging.. Gekkie! Totaal niet! Ik was helemaal gek op je!

Maar na een tijd kwamen er omstandigheden die het ons heel erg moeilijk hebben gemaakt. Waarbij de oorlog en het vluchten de dooddoeners waren. Uiteindelijk maakten we samen de keuze om er mee te stoppen. Je vond het oneerlijk dat het niet kon zijn... 

Intussen ben ik 83 jaar, maar toch tot de dag vandaag gaat geen dag voorbij dat ik niet aan je denk. In kleine dingen ben je bij me. Of wil ik je dingen vertellen. De jaren zijn verstreken en heb ik vrede met de situatie, vergeten doe ik je niet, ook al hoop ik dat soms..

Ik had je beloofd om een boek te schrijven over ons 
en wat ik beloof dat doe ik... 
ik heb nog wat tijd...

Annemerel


De laatste nieuwe mode...


Toen ik gisteren ging shoppen kwam de dame van de lingeriewinkel met de nieuwste modelletjes af en keek dan ook een beetje raar toen ik vroeg om heel klassieke modelletjes. Ik heb namelijk mijn gedachten gezet op klassieke lingerie en vind het zelfs heel high fashion!



Thuisgekomen liet ik trots mijn nieuwe aanwinsten zien aan mijn dochters. Ik bleef maar zeggen dat het de laatste nieuwe mode is met de bedoeling hen zeker te overtuigen dat het NIET ouderwets is! Manlief vond het ook mooi, yeeey!




Vandaag liep ik er wat minder high fashion bij.. Dankzij een diepe kloof in mijn hiel had ik mijn dikke geitenwollen sokken aan. Sexy! ;) Maar ja anders zit ik te kliederen met zalf en daar wordt niemand echt vrolijk van!

Na het middagmaal ging ik zoals gewoonte de restjes bij de kippen brengen. Omdat dankzij het mooie weer, mijn slippers de eerste deftige schoenen waren die ik kon vinden, kroop ik met mijn kousen *uh* in mijn slippers. Geen zicht al zeg ik zelf. Maar ah niemand ziet me, toch?

Mijn dochter stapte mee en onderweg wees ze naar mijn voeten en zei  heel oprecht; "dat is ook de laatste nieuwe mode eh mama! *DANG*